J. lacht!

Afgelopen vrijdag trad Dinosaur Jr. op in een bloedhete Melkweg. Waar normaal sigarettenrook de overhand zou hebben gehad, rook het nu naar zweet. De zaal was behoorlijk goed gevuld met voornamelijk mannen uit dezelfde leeftijdscategorie als J. Mascis, die tegenwoordig 43 schijnt te zijn. Dat valt nog mee, want zijn lange grijze manen doen nog ouder vermoeden. Drummer Murph is het échte oude mannetje in de band. Lou Barlow ziet er verrassend fris uit, aan het begin van het optreden tenminste.

De band wordt aangekondigd door de érg amerikaanse tourmanager met pornosnor, die duidelijk zijn vijftien minuten roem nog niet heeft meegemaakt, en de band gaat naar ouderwetsch Dinosaur-gebruik snoeihard van start. Het geluid is een enorme brij, maar gelukkig verbetert dat snel. De band speelt erg goed haar platen na. Alleen Lou Barlow maakt contact met het publiek en danst er lustig op los. Als de band speelt zijn ze goed, érg goed, maar tussen de nummers door is de sfeer tussen de bandleden onderling bijna ongemakkelijk. Murph slaat wat op zijn drums, J. speelt een losse riff en Lou weet het allemaal even niet. Ze hebben niet voor niks ooit enorme ruzie gehad. Zou dat nog eens kunnen gebeuren?

De set bestaat voornamelijk uit nummers van You’re Living All Over Me en Bug, met nog een paar verdwaalde songs van Green Mind, Where You Been en Beyond. De band weet duivels goed wat haar beste materiaal is. Elk nummer van You’re Living All Over Me wordt door Lou aangekondigd als “this is a song from our second album!”. Niemand die er wakker van ligt. Maar zou J. Mascis er zelf nog wel plezier aan beleven? Heel even twijfel ik. Maar dan, in het laatste nummer (Freakscene natuurlijk) stopt hij heel even met zingen en het halve publiek valt voor hem in. Een vette grijns verschijnt op zijn gezicht. Snel gooit hij zijn haar ervoor en begint aan een knallende gitaarsolo.